Mevrouw Suzuki

Blad van de Acer palmatum

In 2009 maakt ik samen met mijn buurman een reis door Japan. Voor mijn buurman was het een reis om oude plekken op te zoeken waar hij vroeger gewoond had of waar hij bijzondere herinneringen aan had. Voor mij was alles nieuw. Een van de te bezoeken plaatsen was het graf van mevrouw Chika Suzuki de oude buurvrouw van mijn nieuwe buurman uit de tijd dat hij nog in Japan woonde. Het graf bevindt zich op de urnenbegraafplaats Takao-Rei-en van de Boeddhistische tempel Kojo-ji, in Hachioji, Japan. In een spleet tussen de stenen van het graf van mevrouw Suzuki, groeiden twee zaailingen die geen enkele kans van overleven hadden. Mijn buurman peuterde voorzichtig de 4 cm hoge boompjes tussen de stenen uit, verzamelde wat aarde en nam ze mee als aandenken aan zijn buurvrouw. Terug in Nederland scheidde ik de boompjes­­ en gaf ieder een eigen pot op mijn balkon. Toen ze in het voorjaar uitliepen, bleken het een Zelkova serrata (Zelkova) en een Acer palmatum (Japanse esdoorn) te zijn. De boompjes op het balkon groeiden  al snel hun pot uit. Ik ging op zoek naar een goed tehuis voor de bomen. De Zelkova mocht ik in de tuin van een vriendin planten en de Acer werd, voorjaar 2012, door Johan Mullenders welkom geheten in het arboretum. De Zelkova groeide als kool en was al gauw te groot voor de tuin van mijn vriendin. Inmiddels werkte mijn buurman op een landgoed nabij Zanderij Cruysbergen in Bussum en kreeg van de eigenaar toestemming de Zelkova daar te planten. Johan was zo aardig te helpen met het verplanten en om de boom, herfst 2015, met aanhanger naar ’s Graveland te brengen. De kruin werd flink gesnoeid om te zorgen dat de boom de verhuizing zou overleven.

Blad van de Zelkova serrata

De Zelkova was zeer tevreden met de nieuwe standplaats en is inmiddels uitgegroeid tot een prachtige boom van 3.5 m hoog met een stamomtrek van 31 cm. De Acer palmatum die we ‘mevrouw Suzuki’ zijn gaan noemen was een lang dun sprietje dat niet veel zin in het leven leek te hebben. Het boompje moest ook een aantal keren verplant worden voordat het een definitieve plek (tegenover de oorlogsgraven rechts van vak 65) in de bomentuin kreeg. Op die plek groeide het boompje vooral in de hoogte waarbij een stevige steunpaal nodig was om het recht overeind te houden. Ik hield ‘mevrouw Suzuki’ goed in de gaten, gaf haar water bij grote droogte en vond haar maar een zielig exemplaar. Tot vorig jaar. Plotseling kon je zien dat de boom er zin in begon te krijgen. Het stammetje begon dikker te worden en dit jaar (2020) kon de boom zonder stok.

Onder de Zelkova

Onder de Acer

‘Mevrouw Suzuki’ heeft nu een stamomtrek van 15 cm en is zo’n 4m hoog. Het verschil in groeisnelheid van de beide bomen is opvallend maar niet ongewoon gezien het verschil in levensloop van deze bomen, maar ook door de verschillende boomeigenschappen. Een Acer is een langzame groeier, terwijl een jonge Zelkova juist bekend staat als snelle groeier. Doordat beide bomen samen opgroeiden, kon ik het verschil mooi meemaken.

Tanneke den Blaauwen

De geschiedenis van mevrouw Suzuki is te lezen in De verzopen katten en de Hollander, door Detlev van Heest 2010,
Uitgeverij van Oorschot.