De Vier Musketiers

Vier min één is vier

Vorig jaar werd ik benaderd door een dame van boomkwekerij Ebben in Cuijk met de vraag of ik een presentatie wilde geven ter gelegenheid van het uitkomen van het boek ‘Bomen op begraafplaatsen’. Aangezien dit een prachtige gelegenheid was om ons arboretum te promoten gaf ik daar maar wat graag gehoor aan. En alsof dat nog niet genoeg was werd  ook gevraagd of een column van mijn hand geplaatst mocht worden in datzelfde boek. Ik voelde me groeien, wat een eer en wat ligt geluk en vedriet dicht bij elkaar. Ik had namelijk vlak daarvoor een graf uitgegeven aan een droevige familie van wie het verhaal over het verlies mij niet onberoerd liet.
Op die bewuste presentatiedag, een prachtige dag in mei, werd ik aangeschoten door John uit IJmuiden. John had al van De Nieuwe Ooster gehoord en wilde nu absoluut met zijn drie boomvrienden langskomen voor een rondleiding. Hij gaf me zijn kaartje en zou contact opnemen voor een afspraak. Aldus geschiedde. Ondanks dat de agenda`s van de heren vol zaten werd uiteindelijk woensdag 26 juni geprikt. Normaal is woensdag mijn vrije dag maar voor hen wilde ik graag een uitzondering maken. Een rondleiding verzorgen voor echte liefhebbers is voor mij een heerlijk uitje en zie ik niet als werk.
En daar stonden ze dan op de parkeerplaats, John, Robert Jan, Lex en Rob. Vier heren die allen rond de pensioengerechigde leeftijd zaten, zo schatte ik in. Ze noemde zichzelf de Vier Musketiers en kende elkaar door en door. Vrienden voor het leven met een gezamenlijk passie voor groen en bomen. Al gauw bleek dat we het wandeltempo moesten aanpassen aan de conditie van Robert Jan die leed aan de allom gevreesde ziekte. Zijn conditie was helaas slechter dan ingeschat en de rondleiding werd voorgezet in onze golfkar. Zo kon Robert Jan toch het hele arboretum in zich opnemen. De heren genoten volop en in het bijzonder Robert Jan. Na afloop werd ik bedankt in de vorm van een prachtige kuipplant, een zalm van 8 ons en alslof dat nog niet genoeg was mocht ik ook nog een boom uitkiezen voor het arboretum. En wederom overviel mij een golf van geluk.
De keuze van de boom viel op een Goudkleurige watercipres, of voor de echte fanaten een Matasequoia glyptostroboides ‘Ogon’. In het komende plantseizoen zouden we met elkaar de boom ceremonieel gaan planten en elkaar dus weerzien.
Het was zover, de boom zou geplant worden op donderdag 13 februari. Op die middag verschenen  er echter maar drie Musketiers. Robert Jan wat conditioneel te slecht om dit mee te maken maar was er in gedachten bij, aldus de merkbaar bezorgde en aangedane vrienden. Bij de boom haalde John uit zijn tas vier glazen en een fles champagne. We toostten op de gezondheid van de boom maar vooral op de gezondheid van Robert Jan die uit monde van de drie Musketiers toegesproken werd. Proost!

Op 24 februari 2014 is Robert Jan overleden. Zijn ziekte werd hem fataal. De drie Musketiers hebben hem in Leiden naar zijn laatste rustplaats gedragen. John berichtte mij hierover en vertelde dat zij voortaan verder gaan als ‘De Vier Musketiers’. Lijfelijk is Robert Jan niet meer aanwezig maar in hun hoofd en hart des te meer. Eerdaags zal de boom zijn goudkleurige naaldjes laten zien en stralen zoals ook Robert Jan schitterde. Op het boombordje staat de volgende tekst: Geschonken door : de vier Musketiers – Rob Boekelman,  John Todirijo, Robert Jan van der Vlis, Lex wijnbeek.

Ik zei het al eerder, geluk en verdriet liggen vaak dicht bij elkaar. Bij het planten van bomen die herinneren aan hen die er niet meer zijn word ik meegenomen in de verhalen en het verdriet van hen die achter blijven. Het raakt me. Tegelijkertijd besef ik  dat ik een prachtbaan heb en niets anders meer zou willen. Ik hou van de bomen, ik hou van de verhalen en ik besef dat ik leef!  Ik ben een gelukkig mens.

Robert Jan, deze is voor jou. Proost!

Johan Mullenders