Een eik met een aanvankelijk smalle tot uitwaaierende vaasvormige kroon die later breed en open wordt. Bereikt een hoogte van circa 15 tot 20 m maar in zijn natuurlijke verspreidingsgebied komen bomen voor van 30 tot 40 m hoogte. De stam is dof en grijsbruin, op oudere leeftijd diep gegroefd en afschilferend. Het omgekeerd eironde tot ovale blad is 7-lobbig en diep, soms tot aan de middennerf, ingesneden. Het is donkergroen en de onderzijde is behaard. In de herfst kleurt het geelbrons tot lichtrood. De eikels zijn eivormig en 1,5 – 3 cm lang. Ze worden slechts aan de basis omsloten door het schotelvormige napje dat tot 3 cm in doorsnede kan worden. Het napje is bezet met dunne aanliggende schubben. Q. shumardii groeit ook op natte gronden en wordt vaak landschappelijk toegepast.