Communicerende bomen – G. Groters

Communicerende bomen

U zal dit schouderophalend gaan lezen, wellicht nieuwsgierig gemaakt door slechts twee woorden.
Aan het voor bomen stille jaargetijde komt langzaamaan een einde. Interessante processen zullen van wortel tot kroon weer worden opgestart en de bomen zullen meer aandacht gaan trekken. Hoewel ze in ieder jaargetijde een speciaal uiterlijk hebben, velen van ons bewonderen ze vooral in het voorjaar.
Na de winterperiode, waarin we de bomen hebben kunnen aanschouwen in hun naakte gedaante, komt stilletjes aan het ontluiken of opengaan van hun knoppen.
Een eenvoudige laan met bomen verandert in een opzienbarend schouwspel van jong blad en vaak ook bloesem.
In ‘ons’ arboretum, met de vele bijzondere bomen, is het dan genieten geblazen van de talloze groene kleuren van het jonge blad. Wij, mijn vrouw en ik, kunnen ernaar uitkijken en komen regelmatig kijken naar de stand van zaken in ‘ons’ bomenpark. Ga maar eens op pad om de tulpenbomen te ontdekken en hun bijzondere bloem die daar ‘straks’ aan prijkt.Fagus sylvatica 'Atropunicea' vak 1 (4)
Ik las net, 30 maart, in “het verborgen leven van bomen”. Het boek is deze dag net verschenen.
Ik wil geen boekbespreking houden, maar iets over het verborgen leven van bomen schrijven.
Als je wat van het leven van de boom kent, de processen die noodzakelijk zijn om te kunnen leven en te kunnen groeien, dan vult het verborgen leven je interesse naar bomen nog meer aan.
Als ik lees, dat kromme, knoestige bomen als inferieur werden beschouwd totdat er werd geleerd om op de stammen en hun kwaliteit te letten, bijzondere groeivormen en een zacht vachtje van mos op de bast(schors), ben ik verder in dit verborgen leven gedoken.
Bomen zijn sociale wezens, die hun voeding delen met soortgenoten en samen voor een ecosysteem zorgen dat extreme warmte en kou matigt, veel water opslaan en heel vochtige lucht veroorzaken, las ik. In zo’n beschutte omgeving kunnen ze heel oud worden. Wie zou dat niet willen.
No nog een stukje over de taal van bomen en dan rond ik mijn column bijdrage af.
Giraffes vreten van schermacacia’s, iets wat de boom niet bevalt. Om deze grote planteneters kwijt te raken, slaan de acacia’s binnen een paar minuten gifstoffen op in hun bladeren. De giraffes weten dat en trekken weg naar de volgende boom. Maar niet de dichtstbijzijnde! Nee, ze laten verschillende exemplaren links liggen en pas na een paar honderd meter zetten ze hun maaltijd voort. De reden?
Aangevreten acacia’s wasemen een waarschuwingsgas uit waarmee soortgenoten duidelijk wordt gemaakt dat er onheil is en de anderen slaan ook gifstoffen op om zich voor te bereiden.
De geurboodschap werkt als communicatie tussen de bomen onderling.
Zo zijn vriendschappen van bomen beschreven, hun taal, sociale dienst, liefde, etc.
Kom naar het arboretum de Nieuwe Ooster en bewonder de bomen om wat ze zijn en wat ze kunnen. U zult daar zeker geen spijt van hebben en er vaker heen willen.

Gerard Groters

Ik ben geen deskundige op dit terrein maar slechts geïnteresseerd.