Diana

In het mooiste bomenpark van Amsterdam, staan vele bomen: grote en kleine, oude reuzen en piepjonge, veel voorkomende en zeer zeldzame, en dat is ook hoe het hoort in een arboretum. Na meer dan 23 jaar werkzaam op De Nieuwe Ooster weet ik van vele bomen de achtergronden. Wanneer ze geplant zijn, van welke kweker ze afkomstig zijn, hoeveel ze gekost hebben of van wie we ze gekregen hebben. Mensen kunnen namelijk ook bomen planten ter herinnering aan iemand die er niet meer is. Als zo`n herinneringsboom geplant wordt mag ik daar vaak bij zijn en niet zelden gaat dat gepaard met een traan. Ik durf toe te geven dat daar soms een traan van mij bij zit.

Een enkele keer ontdek ik een boom waarvan ik niet weet hoe die daar komt. Zo ontdekte ik jaren geleden achter een graf een Larix met een vreemde groeivorm, de takken waren enigszins gedraaid ten opzichte van de natuurlijke soort. Het bleek te gaan om de Larix kaempferi ‘Diana’. Deze gecultiveerde soort stond niet op onze collectielijst, dus ik belde met de rechthebbende van dat graf met de vraag of ik op die Larix, die zij zelf geplant had, een boombordje mocht bevestigen met de naam en verdere gegevens van de boom. Als dank daarvoor kwam op datzelfde bordje een regel te staan waarmee haar man herdacht wordt die in het voorliggende graf begraven ligt. En zo geschiedde. Een paar weken later komt een boze dame verhaal halen wie dat bordje op die boom gehangen heeft. Ze was de dochter van de overleden heer die graag wilde weten ‘who the **ck Diana wel niet is! Ik moest haar overtuigen middels de Internationale plantenlijst dat Larix kaempferi ‘Diana’ een geregistreerde boomnaam is die een kweker zo bepaald heeft. De dochter vertrok opgelucht met de geruststellende gedachte dat haar vader niet was vreemdgegaan met ene Diana.

Ik heb altijd al een keer dit verhaal willen opschrijven. Met rondleidingen door het gedenkpark is het steevast een lachwekkende anekdote. Maar momenteel heeft de naam Diana een heel andere betekenis voor me en dat is alles behalve lachwekkend……… Diana, onze lieve, kleine, dappere collega is niet meer. Afgelopen week is ze overleden aan de gevolgen van een zware hersenbloeding. Na weken zweven tussen hoop en vrees heeft ze ons op 51 jarige leeftijd in verdriet achtergelaten. Zomaar wordt iemand veel te vroeg uit het leven weggerukt. Het is oneerlijk. Over de vraag waarom probeer ik me maar niet bezig te houden want daar komen we met z`n allen toch niet uit. De wereld blijft haar rondjes draaien en alles gaat verder. Wij gaan ook verder maar nu zonder lady Di, zoals ik haar altijd noemde.

In het mooiste bomenpark van Amsterdam, staan vele bomen. Maar er ontbreekt er één: een boom voor Diana. Een boom voor Diana zodat zij te midden van ons voortleeft en dat we blijvend herinnerd worden aan ‘Who the **ck’ Diana was.

Lieve Lady Di, waar je ook bent, heb t goed.

Johan Mullenders